In Memoriam: Udo Braehler (7 augustus 1940 – 6 maart 2025)

“Juist de lagen eronder, die je eigenlijk niet ziet, zijn belangrijk.”

Geboren in Nazi-Duitsland groeit Udo vanaf zijn zevende op in Nederland. Hij richt verschillende succesvolle reclamebureaus op, maar na een familietragedie begint hij een nieuw leven als kunstenaar. Hij zei daar zelf over dat hij niet langer wilde werken aan dingen die van buiten op hem af kwamen, maar de behoefte voelde te werken vanuit dat wat hij in zichzelf aantrof en daaraan uiting te geven.

Hij experimenteert met materialen als olieverf, collage en epoxyhars, die hij vrij gebruikt om zijn vervreemdende stadslandschappen te schilderen. Afbeeldingen van natuur vinden hun weg in geschilderde constructies van beton en ijzer; popart, posters en tijdschriftpagina’s worden zo verwerkt, dat de oorspronkelijke betekenis verdwijnt; het perspectief is ongrijpbaar. Ook maakte Udo eigentijdse iconen. Hij erkende kracht en troost van het religieuze, maar beeldde dat uit naar eigen inzicht.

Opbouw en uitkomst van het uiteindelijke resultaat stonden nooit van tevoren vast, maar werden gevormd door het samenspel van toevallige grillen van het materiaal en de reactie daarop van de kunstenaar.